Dębowiec to wieś położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Dębowiec, w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Pierwsze historyczne wzmianki o Dębowcu i okolicznych osadach pojawiły się już w XIII w.

W 1349 r. król Kazimierz Wielki nadał Dębowcowi status „miasta królewskiego” i w XIV w. powstawały tutaj parafie należące do najstarszych w regionie.

Miłośnicy zabytków sakralnych powinni odwiedzić kościół św. Jakuba Apostoła w pobliskim Simoradzu. Neogotycki kościół kryje w swym wnętrzu kilka cennych zabytków sztuki sakralnej. W czasie prac remontowych na ścianach prezbiterium odkryto gotyckie i renesansowe polichromie, zachowały się również trzy kamienne płyty epitafijne z napisami w języku staromorawskim z XVII w.
Św. Jakub jest patronem pielgrzymów i turystów toteż każdy 25. dzień miesiąca jest „Dniem Otwartych Drzwi” w simoradzkiej świątyni.

W okolicy Dworu rosną majestatyczne dęby, głównie w dolinie rzeki Knajki. W sumie w gminie jest zarejestrowanych 13 pomników przyrody.
Do najcenniejszych okazów należy 6 dębów szypułkowych liczących po 300 lat, których obwody sięgają od 345 cm do 470 cm.
Część gminy wchodzi w obręb Doliny Górnej Wisły i Cieszyńskich Źródeł Tufowych – obszarów chronionych przyrodniczo.

Przez wieki Dębowiec był wsią szlachecką, nie dziwi więc, iż swoje włości miał tu  arcyksiążę Habsburg.
Do końca I Wojny Światowej w jego właśnie posiadaniu znajdował się  Dwór. 
Od  1921 r. prawo własności do Dębowca zostało zapisane na rzecz Państwa Polskiego. 
W 1925 roku arcyksiążę Fryderyk wytoczył Skarbowi Państwa proces o zwrot dóbr. Trwał on 5 lat i zakończył się całkowitym odrzuceniem roszczeń Fryderyka. Po przegranym procesie dobra Dębowca zostały przekształcone w Państwowe Gospodarstwo Rybne, należące do Przedsiębiorstwa Państwowego o nazwie „Polskie Stawy Państwowe” z siedzibą na zamku  w Cieszynie.
Ostatnim przedwojennym administratorem majątku był inż. Janusz Szczerbowski, zamieszkujący piętro dworu, parter zajmowały
zaś biura. W tym samym czasie rządcą w gospodarstwie był Józef Biłko.
Od 1951 roku na terenie dawnego arcyksiążęcego dworu została utworzona Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Zgoda”. 
Jej siedzibą stał się dwór, którego pomieszczenia zaadaptowano na biura. Budynek w części użytkowany był również przez żłobek
i ośrodek zdrowia.

W roku 2004 dwór stał się własnością prywatną Janiny Hrynek.  Urzeczona niepowtarzalnym klimatem samego dworu jak i jego malowniczego otoczenia, odtworzyła jego pierwotny kształt nadając mu subtelny klimat, który nawiązuje do minionej epoki.

Nadana mu nazwa Dwór Dębowiec ma wiązać dwór i jego historię z Dębowcem, którego pierwotna nazwa brzmiała Baumgarten.

Ślady historii można znaleźć również w dworskim ogrodzie, gdzie rosną 300-letnie drzewa a wśród nich Pomnik przyrody - dąb szypułkowy o obwodzie 420 cm i wysokości 22 m.

W ramach rezerwacji noclegu zapewniamy Państwu:
 

• Bufet z napojami gorącymi i wodą dostępny całodobowo

• Biblioteczkę

• Monitorowany parking

• Bezprzewodowy internet,

• Windę i brak barier architektonicznych,

• Łazienkę w każdym pokoju, 

• Klimatyzowane pokoje na górnym piętrze,

• Niskotemperaturowe ogrzewanie ścienne wspomagane bateriami słonecznymi

• Pokoje, różniące się między sobą umeblowaniem i stylem,
  wyposażone są w łazienki z prysznicami (w niektórych są  suszarki do włosów) 

• Pokój z łazienką wyposażoną
  w dwuosobową wannę

• Grill w ogrodzie

• Stół do tenisa ziemnego

• Leżaki i stoliki kawowe w ogrodzie 

DWÓR DĘBOWIEC

Działania podejmowane
w związku
z pandemią COVID-19